تعیین محدوده و ترتیب ارایه ی برنامه درسی برای ارتقای قابلیت های دانشجویان با استفاده از روش مدل یابی ساختاری تفسیری

یکی از پیش نیازها برای برنامه ریزی ارتقای قابلیت های کارآفرینی دانشجویان در نظام آموزش عالی کشورمان، تعیین «دامنه ی» برنامه ی درسی کارآفرینانه است. اهمیت این موضوع زمانی مشخص می شود که با گستره ای از ویژگی ها و توان مندی های کارآفرینانه مواجه باشیم. از این رو برای طراحی برنامه ی درسی اثرگذار، افزون بر تعیین «دامنه»، به تعیین «توالی» اجزای آن نیز نیازمندیم. این تحقیق با هدف شناسایی این دو شاخصه ی برنامه ی درسی برای ارتقای توان مندی های کارآفرینی در دانشجویان، از روش الگوسازی ساختاری تفسیری (ism) که یکی از شیوه های تحقیق کیفی می باشد استفاده کرده و با بررسی نظرات 8 نفر از کارآفرینان موفق ایرانی، تعداد 13 ویژگی برتر کارآفرینی به عنوان اهداف نهایی برنامه ی درسی کارآفرینانه در دانشگاه ها تعیین شده است. سپس ساختار ارتباطات بینابینی و میزان اهمیت آن ها نیز در قالب یک شبکه ی تعاملی ترسیم گردید. بر این اساس مشخص شد که «اعتماد به نفس» به عنوان مهم ترین ویژگی کارآفرینی بر روی تمامی 12 ویژگی منتخب دیگر، اثرگذاری مستقیم و یا غیرمستقیم دارد. هم چنین، ضمن بررسی نتایج پژوهش های مشابه در زمینه ی روابط بین ویژگی های کارآفرینانه در ساختار تعاملی به دست آمده در این تحقیق، برخی کاربردهای نتایج حاصله در زمینه ی طراحی اثرگذار برنامه ی درسی کارآفرینی بحث و بررسی شده است.